Zasady gry Wist

1.Wist był bardzo popularną grą we wszystkich krajach angielskojęzycznych w osiemnastym wieku. Popularność swą zawdzięcza przede wszystkim karcianemu guru Edmundowi Hoyle’owi, który rozpropagował go skutecznie. Choć podobny, Wist jest prostszy od Brydża, co czyni go wspaniałą grą dla całej rodziny. Uważa się również, że gra w Wista jest bardzo dobrą wprawką dla przyszłych Brydżystów.

2.Starszeństwo w kartach maleje od Asa (najstarszy) do dwójki. Celem gry jest zdobycie jak najwięcej ilości lew, a tym samym punktów, aby ostatecznie wygrać robra. Pierwsza para, która wygra dwie partię, wygrywa również robra.

3.Na początku należy rozdać wszystkie karty, zaczynając od osoby po lewej stronie rozdającego idąc zgodnie z kierunkiem wskazówek zegara. Ostatnia karta (która przypada rozdającemu) zostaje odwrócona i wyznacza kolor atu.

4.Najstarsza ręka, tzn. pierwszy gracz po lewej stronie rozdającego rozpoczyna grę i wychodzi ze swoją kartą. Pozostali gracze muszą dokładać obowiązkowo po jednej karcie w tym samym kolorze, chyba ze akurat takiej nie mają. Wtedy można dołożyć dowolną kartę, w tym również atu. Lewę zdobywa gracz, który dał najstarszą kartę w danym kolorze bądź atu. Osoba, która wzięła daną lewę, wychodzi pierwsza do następnej. Jeden z partnerów każdej ze stron układa lewy koło siebie, w taki sposób, aby było widać ile udało im się ugrać do tej pory.

5.Po tym jak wszystkie lewy zostały zdobyte, a gracze nie mają już więcej kart w ręku, należy podliczyć punkty. Następnie osoba siedząca po lewej stronie rozdającego, będzie rozdawać karty w nowej grze.

6.Istnieją różne systemy punktacji, które zmieniały się i rozwijały na całym świecie. Większość graczy preferuje prostszy system amerykański, który jest w tej chwili popularniejszy od brytyjskiego. Obydwa te systemy mają takie same podstawowe reguły jak np. ta, że za każdą lewę zdobytą po wyżej sześciu para otrzymuje jeden punkt. Stąd, jeżeli jedna para ugra dziewięć lew, natomiast druga tylko cztery, oznacza to. że pierwsza para zdobyła trzy punkty (różnica dziewięciu i sześciu lew), podczas gdy druga – żadnego. W systemie amerykańskim dana para musi zdobyć siedem punktów, żeby wygrać partię, natomiast system brytyjski wymaga do tego tylko pięciu punktów. Również w systemie brytyjskim graczom przyznawane są punkty za posiadanie Honorów i tak jeżeli para posiada Asa, Króla, Damę i Waleta w tym samym kolorze atu, przyznaje jej się cztery punkty. Jeżeli mają trzy atutowe Honory, dostają dwa punkty. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja w której para zdobyła już cztery punkty i do wygrania partii brakuje jej tylko jednego. Wtedy punkty za Honory nie są przyznawane. Większość graczy nie pochwala tego systemu twierdząc, że przyznawanie punktów za posiadanie honorów nie jest sprawiedliwe, ponieważ rozkład kart to tylko kwestia szczęścia.Kolejną różnicą w systemach są kary, kiedy gracz nie doda karty do koloru. W systemie amerykańskim za taki błąd gracz zostanie ukarany dwoma punktami ujemnymi, które z kolei zostaną dodane do wyniku przeciwników. W systemie brytyjskim niedodanie do koloru kosztuje aż trzy punkty, które zostaną przekazane przeciwnikom.

7.Umiejętność grania w Wista (tak jak i w Brydża) to umiejętność gry z partnerem. Poza tym Wist uczy jeszcze kontrolowania stołu, tzn. zapamiętywania, które karty zeszły do tej pory, a tym samym które zostały jeszcze do zgrania. Umiejętność ta jest istotna przede wszystkim jeżeli chodzi o karty atutowe. Są różne konwencje, które pozwalają przekazać partnerowi informację o tym, co mamy w ręku, ale podstawowa jest ta, że najpierw należy wyjść z czwartej co do starszeństwa karty w swoim najdłuższym kolorze.